wg wierzeń semickich: prawdziwa śmierć zaczynała się trzeciego dnia (wcześniej uznawana było według obecnych nazw jako śmierć kliniczna, omdlenie, wycieńczenie po znęcaniu katorgach  nad człowiekiem). Czekano do trzeciego dnia żeby mieć pewność czy nie ocknie się, ślady życia. Przy grobie Jezusa nie stawiano  z tego powodu straży, nie stosowano tego w pierwszej dobie po śmierci. Przy tym z ksiąg wyczytamy, że większość konała na krzyżu i wisiał trup aż ptactwo rozdziobie. W wyjątkowych sytuacjach zdejmowano z krzyża i wkładano człowieka, nieraz jeszcze z oznakami życia do grobu.
Dla straży najważniejsza była druga noc i kolejna. Tak też stosowano. Jednak niezgodnością dla faktów śmierci Jezusa i co dalej się stało, jest uwierzenie w słowa kobiet, dlatego że według dawnego prawa głos kobiety nie liczył się, nie był traktowany jako prawdziwy, nie były traktowane na równi z mężczyzną,  w ważnych sprawach nie miały nic do powiedzenia a jeśli to było traktowane że jest obłąkana.  Józef Flawiusz: "Świadectwa kobiet nie mają znaczenia i nie są u nas słuchane z powodu niestałości i bezczelności tej płci".
Co stało się dnia pierwszego po złożeniu ciała do grobu tego nikt nie wie. Z Pism wyczytamy że :
"J 20,1–9
(1) A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. (2) Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». (3) Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. (4

Ponadto jest opis w Pismach, że żołnierze gdy już objęli straż przy grobie Jezusa, spali, nie pilnowali, zostało to objęte tajemnicą, nie doniesiono cesarzowi, gdyż wiadomo, czekała ich za to śmierć.  Czyli nawet ostatniej nocy, istniała możliwość zabrania ciała z grobu .

>Nie podoba mi się, że kościół wtrąca się we wszystkie sprawy i w politykę, niech zajmą się tym co robią najlepiej czyli posługą. Taka jest moja opinia w tym temacie:)<

Mnie też nie podoba się, gdy Kościół zajmuje się nie tym, czym powinien. Ponadto powinien płacić podatki, skoro pobiera pieniądze, bez względu w jaki sposób i na co. Wychodzę z założenia, że skoro jest posiadaczem ziemskim (posiada tysiące hektarów, nieruchomości itp) powinien być samowystarczalny, a nie domagać się finansowania z budżetu. To hańba dla Kościoła, gdy w Polsce tysiące dzieci chodzi głodnych, a hierarchowie dyskutują o tym, ile mogą "wyciągnąć" państwowej kasy. Przykładów takich jest więcej. Np. związanych z Komisją Majątkową. Nie można wszystkiego zwalać na Komisję Majątkową, bo w niej zasiadali również przedstawiciele Kościoła. Mieli więc świadomość tego, co robią. Jak działała ta Komisja świadczą o tym "kwiatki", jakie teraz wychodzą na światło dzienne.
Kościół sprzedał działkę pod drogą

>Prawnicy zachodzą w głowę, jak to możliwe, że deweloper stał się właścicielem tego gruntu, ponieważ prawo nie pozwala na handlowanie ulicami. To proste. Firma Polnord kupiła go od archidiecezji warszawskiej. Ta z kolei weszła w posiadanie gruntu decyzją Komisji Majątkowej w ramach rekompensaty za ziemie odebrane Kościołowi przez państwo po wojnie. <