Żeby choroba miała przycisk z wyłącznikiem

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-06 14:30

skończmy może ten wątek nie nudzi was

Autor WERBENA Dodany 2008-05-06 15:59

czy nudny , niech każdy sobie odpowie ,
ale , zapytam
czy po tej drodze gdy idzie obok nas matka , ojciec .......siostra , brat ............. człowiek ...., nie jest nam wtedy lepiej , tak troszkę
a jeśli i tych nie będzie ?
Basiu z kim jadałaś obiad, a inni ..też ...
kto poda nam przysłowiową szklankę wody?
człowiek ...
to też nasze oparcie w trudzie , chorobie
czy wszyscy to doceniamy , i dbamy aby tych koło nas było dużo ?
czy umiemy uśmiechem im podziękować ?

Autor lidian Dodany 2008-05-06 16:44

Nawet zdrowy i sprawny człowiek nie może znieść samotności. Nam byłoby bardzo źle. Masz rację Werbeno nieraz ból odbiera nam ten uśmiech jaki należy się bliskim cierpiącym razem z nami. Nasz "przycisk" powinien mieć jeszcze włącznik uśmiechu.

Autor Malwa Dodany 2008-05-07 18:04

Święte słowa Lidian.Niechby ten kącik stał się dla nas wylącznikiem,
choć na te parę chwil gdy sie spotkamy.
I nie żałujmy sobie uśmiechu.
Poetko nasza -WERBENA - niech cię nie opuszcza wena.
Pozdrawiam wszystkie serdecznie.
Ciebie też Basiu-może uśmiechniesz się wreszcie.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-07 19:10

Z REGUŁY JESTEM WESOŁA ALE TO CO TU NA TYM FORUM SIĘ DZIEJE NAPAWA MNIE SMUTKIEM

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-06 19:27

a co to ma wspólnego z moją wypowiedzią??

Autor lidian Dodany 2008-05-06 21:15

To, że jeszcze nas nie nudzi ten wątek Basiu.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-07 09:11

miłego rozwijania naciągniętego tematu

Autor lidian Dodany 2008-05-07 20:44

Niech tej nocy włączą się wszystkie wasze "wyłączniki" bólu. Śpijcie spokojnie.

Autor maclisc Dodany 2008-05-08 10:30

niedawno pisałam, że nie wiem gdzie mój wył., już wiem, internet, fora (to i moje), faktycznie to działa jak wyłącznik

Autor lidian Dodany 2008-05-08 10:52

My wszyscy z niego korzystamy, bo nam również pomaga.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-08 14:39

pisz za siebie

Autor WERBENA Dodany 2008-05-08 17:43 Zmieniony 2008-05-08 17:51

Tak niewiele czasem trzeba
by zobaczyć skrawek szczęścia
By się unieść i odlecieć w swej tęsknocie
by się znaleźć w lepszym świecie.
Trzeba czasem stracić wszystko
by docenić co się ma, miało.

Na frasunek człeku czasem dobry rumowy trunek
na kłopoty i choroby człowiek szuka wyłącznika
na lepszy nastrój czasem dyskotekowa nuta
od śpiewania tylko smutnych psalmów ma się doła

O czym myśli chory , Prawdziwy Chory
aby żyć tak jak człowiek powinien pełnią życia
a o czym myśli inny co go nudzi tematyka
a o czym ma marzyć? jak jeszcze ma dosyć zdrowia

a nie umie radością wypełnić sobie życia ...

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-08 18:28

PIĘKNY TEKST

Autor Malwa Dodany 2008-05-10 22:02

Emily Dickinson

" Nadzieja ma skrzydła, przysiada w duszy i śpiewa pieśń bez słów, która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki słychać nawet podczas wichury."

Czekamy na wyłącznik...................................................

Autor konkretna Dodany 2008-05-10 22:09

Czytając wszystkie wypowiedzi dochodze do jednego wniosku.Kazde z nas ma wokół siebie sporo tych przycisków.Problemem dla nas jest ich znalezienie:)

Autor lidian Dodany 2008-05-13 15:52

Jednym z moich wyłączników jest haft gobelinowy. Robię wielkie obrazy. Podczas pracy nad nimi mam czas na wyciszenie, posłuchanie kojącej muzyki i chwilowe zapomnienie o....wszystkich trudnościach.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:14

jak już narobisz tych hatów to co z nimi robisz

Autor lidian Dodany 2008-05-13 16:20

Ja już robię ponad 10 lat(a nawet dłużej). Mam ich całą masę. Obdzieliłam znajomych. Część wisi na ścianach, a część czeka na oprawienie w ramy. Ramy są drogie więc oprawiam po kilka na rok.
Teraz już trochę mniej robię, bo oczy wysiadają. Dają mi się we znaki lata pracy przy mikroskopie, później przy komputerze. Jak byłam młodsza to nawet w nocy malowałam wzory, a w dzień haftowałam.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:22

teraz już takie rzeczy z mody wychodzą chyba że starsze babunie to lubią

Autor lidian Dodany 2008-05-13 16:28

Możliwe, ale wyobraż sobie, że Niemcy chętnie wieszają takie obrazy u siebie na ścianach. Znam też kilka osób w wieku produkcyjnym , którzy lubią takie rzeczy. Może nie wiesz o czym ja mówię. To są duże obrazy-gobeliny. Haft artystyczny, a nie serwetki (które też wracają do łask).

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:30

wiem o czym mówisz sama robiłam

Autor lidian Dodany 2008-05-13 16:31

Co robiłaś?

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:32

gobeliny

Autor lidian Dodany 2008-05-13 16:33

Dla siebie czy sprzedawałaś?

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:45

ROBIŁAM TO NA WTZ

Autor lidian Dodany 2008-05-13 16:46

To dlatego wiesz o co chodzi.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-13 16:47

Autor Malwa Dodany 2008-05-22 15:33

Lidian!To wspaniałe co robisz,jeśli możesz-napisz jak to wygląda technicznie tzn,rodzaj sposób haftowania /czy wyszywania/-zawsze mylę te pojęcia,szkice - ołówkiem i naturalnej wielkości ,czy tylko wzór .Szkoda że na forum nie da się podesłać fotki,chociaż popatrzyłybysmy.Pozdrawiam serdecznie.

Autor konkretna Dodany 2008-05-22 15:59

Utkac gobelin,bardzo zmudna praca.Jesli autorka ma talent,efekt jest fantastyczny.

Autor Barbara Mycko Dodany 2008-05-22 17:28

żmudna to fakt

Autor lidian Dodany 2008-05-22 17:32

Tkane gobeliny robiłam bardzo dawno temu. Teraz haftuję haftem gobelinowym i krzyżykowym. Haftuję też za igłą. W związku z tym, że dostałam dar rysowania więc niektóre wzory sama sobie szkicowałam lub malowałam, a później przerzucałam na kanwę i haftowałam. Teraz trochę mniej haftuję, bo oczy mi wysiadają, tym bardziej, że 20 lat pracowałam przy mikroskopie. Jednak uwielbiam haftowanie. Największa frajda to wzór (jego wymyślanie) i dobór nici. Kiedyś miałam w domu całe worki wełny z której robiłam wielkie gobeliny. Teraz trochę zmniejszyłam format. Pamiętam jak dzieci były małe, to jedną ręką mieszałam zupkę a drugą coś rysowałam lub haftowałam. Uwielbiam "prace ręczne"(tak to nazywam). Zawsze mam w domu stroiki i różne własnoręcznie wykonane ozdoby. Kiedyś robiłam też w metalu, ale to za ciężka praca. Nawet z makaronu i złotej farby można zrobić cudeńka.

Autor konkretna Dodany 2008-05-22 20:36

Lidian ,podaj przepisy ja rózne cudeńka.Zabije w ten sposób czas na głupich rozmyslaniach.jeszcze nie tak dawno myslałam o decupaż,ale musze miec jak najmniej styczności z farbami i lakierami.

Autor lidian Dodany 2008-05-23 08:26

Jeżeli chodzi o ozdoby z makaronu, to trudno opisać jak to zrobić, bo musisz to zobaczyć. Jak wpiszesz w internecie hasło ozdoby z makaronu (Aniołki z makaronu - blog dla kreatywnych z pasją) to wyświetli się cała masa wzorków. Najlepiej się robi kiedy widzisz o co chodzi, a później to już własna wyobraźnia zadziała.

Autor lidian Dodany 2008-05-23 09:24

Decoupage'u uczyły się moje dzieciaki kiedy chodziły na warsztaty plastyczne. Zdobiłi tam szkło. Moja mama robiła szablony na drewno. U mnie w domu wszyscy mają zdolności plastyczne.

Autor konkretna Dodany 2008-05-23 11:07

No proszę,rodzina utalentowana.Gratuluję lidian :-)

Autor lidian Dodany 2008-05-23 11:13

Każdy człowiek coś dostaje od Pana Boga, to nie nasza zasługa.
Nikt w mojej rodzinie nie skończył szkoły plastycznej, te drobne talenty jakie mamy wykorzystujemy na własny użytek. Nieraz znajomym można zrobić własnoręczny prezent.

Autor WERBENA Dodany 2008-05-26 16:14

>drobne talenty>

a czasem myślę ,że wiele osób ma takie coś,
mój wujek miał hobby rzeźba w gipsie , smoki , sceny historyczne np , ustawiony z rzeźb Hołd Pruski , a raz kazał mi jak byłam jeszcze dość mała pomalować mu te figurki i tak się zaczęło ...tylko mnie bardziej ciągnęło: rysunek , malowanie na szkle , kiedyś robiło się tego więcej , do cepelii , i rozdawaliśmy też , najlepiej szły kwiaty ,a teraz to , super zabawa i zabijanie smutku.

Autor WERBENA Dodany 2008-05-29 09:31

W obliczu pewnych spraw , choroby
srocze błyskotki , złote tasiemki
pozłacane wieże
są niczym
są jak żelazne okowy nie potrzebne tak mocno
jak zdrowie

Autor lidian Dodany 2008-05-29 09:35

Czasami tylko pozwalają na chwilę zapomnieć.

Autor konkretna Dodany 2008-05-29 09:36

Werbeno,czy zainteresowałaś jakies wydawnictwa swoimi wierszami?

Autor maltabar Dodany 2008-05-29 09:46

konkretna masz racje ,ze zwrocilas uwage na wiersze WERBENY ja tez musle, ze dobrze by sie stalo gdyby mogly dotrzec do wielu ludzi sa naprawde dobre i wzruszajace moj ojciec byl poeta wiec chcac nie chcac troche sie na tym znam nie za duzo ale troche

Autor WERBENA Dodany 2008-05-29 09:52

tak współpracuje z wydawnictwem ,

Autor konkretna Dodany 2008-05-29 09:55

Jesu! dziewczyny,Werbena nic nam o tym nie napisala,nie pochwalila się.Trzeba ja zmusic do ogloszenia,kiedy wyjdzie lub wyszdł jej tomik!

Autor lidian Dodany 2008-05-29 10:03

Sądzę, że jest ich więcej.

Autor Malwa Dodany 2008-06-01 23:12

Zgubiłam dzis wyłącznik,wszechwładny ból tak zapanował,że nie byłam w stanie pomóc sobie.
Teraz ból mniejszy -to siadłam do komp.,bo aż boje się położyć jakby dranisko w poduszkach się ułożyło i tylko czekało na umęczoną głowę i
schorowane ciało.Póki co - słucham Zaczarowany Swiat fortepianu Richarda Claydermana- kojace piękne utwory.
A w dzień - tyle że nieco ciszej niż zwykle -koncert trzech tenorów.Ale marzą mi sie nagrania mojego ukochanego polskiego ŚPIEWAKA operowego
/rodem z Wilna/ BERNARDA ŁADYSZA - i głos piekny i dusza człowiek.

Autor Malwa Dodany 2008-06-01 23:16

Aha-zaczęłam kontynuować pamietnik,obawiam sie jednak,żeby nie powstał z tego utwor w stylu Agaty Christie-zobaczymy,
najwyżej nie ujrzy światła dziennego.

Autor renatawanke Dodany 2008-06-02 07:12

Życzę pomyślnego tworzenia !!!!

Autor lidian Dodany 2008-06-02 09:30

Malwo, powodzenia.