A może warto tam u siebie popytać może jaki wydawca by wydał??? czasem warto i w taki sposób coś dorobic??? Pomyśl .......

I tak gratuluje bo wole to niż kryminały Agaty Christe

Zygmunta wiersz jest ładny i ciekawy

Nie zazdroszczę i nic takiego nie napisałam.
Owszem-masz szczęście że masz koleżanki-bo to jest szczęście ,
ja nie mam - trudno się mówi,może jestem jakaś
'trędowata"?nie wiem,ale na pewno pytającemu o radę-"co tobie pomogło"?-
nie poradziłabym -weż jakieś g......,ale chętnie dzielę się zawsze co wiem,
nidy nie gardzę,nie odwracam się,nie odpowiadam wymijająco,nie zbywam byle czym.
Jeśli to są cechy negatywne - no to nie wiem-ale chyba nie jestem z tego świata i pewnie dlatego nie mam przyjaciół.
Tonący brzytwy się chwyta-to prawda- dlatego tak upierdliwie szukam,pytam.........Przepraszam że byłam tak natrętna......
POMIMO wszystko-będę pamiętać co było dobre i życzę z całego serca jak najlepiej.

Królowa błękitnej krwi - Migrena
 

Mogę napisać wiele o Królowej Migrenie. I mnie w młodym wieku lat 18 dopadła w swoje szpony. Zaczęło sie niewinie - niewielkie stresy w szkole, problemy z koncentracją kończące się bólami głowy. Bólami bardzo silnymi, kótre wywoływały światłowstręt, mimowolne łzawienie oka, bezsenność, ale  czasami sen przychodził - mimo wszystko ból do świadomości dochodził, potrzebuję wtedy ciszy, ale ile odgłosów moze się w niej znajdować! Nie ma wtedy ciszy... Jest Ona - Królowa.

Ciężko jest żyć i być podporządkowanym migrenie - jej kaprysom, nieoczekiwanym wizytom i żalom wylewanych łez.

Kiedy się jej nie spodziewamy - ona przychodzi, bez zapowiedzi i nie zachowuje sie jak prawdziwa dama! Ona ma barbarzyńskie metody.

Wiem, co wywołuje u mnie jej napady. Jest to, niestety zmiana pogody - na którą nie mam wpływu. Na życiowy stres - wpływ mam o tyle, że mogę się zamknąć w domu, nie włączać radia, tv i patrzeć w ścianę... ale jak długo można? Zamknięcie też powoduje stres... kolor ścian też może wywołać Królową...

W "Nad Niemnem" Orzeszowej jedna z bohaterek miewa napady "globusu" - jak wracam do tych fragmentów zawsze odnoszę wrażenie, ze jest to uciekanie od odpowiedzialności w chorobę, że jest to wyimagnowany ból, nieprawdziwy aby ucieć od otaczającej rzeczywiśtości.
W rzeczywistości tak nie jest...

Nie wstydzę się, że do mnie przychodzi, chociaż nie jest to komfortowe.  Moge być w kinie, na ulicy, na wykładzie, w łazience, mogę spać. Tylko czasem jest mi smutno, bo ludzie nie rozumieją, nie chcą zrozumieć, że te łzy to mimowolnie tak lecą po policzku, że ja na tą chwilę muszę zwolnić, musze usiąść, może odpocząć...
Bo ja chce normalnie pośród tego bólu żyć - tylko Kólowa nie pozwala.

***
Ból do omdlenia...
do wyciśnięcia łez
czasami przez całą noc
w śnie-letargu
słyszę i nie słyszę mojego oddechu
wierci w głowie dziurę
słońce
którego w bólu
nienawidzę
Boże
nie dawaj mi już siły
żeby było lepiej

...

to mnie i tak kiedyś
zabije

 

Jesteś kochana Werbeno,obyś zawsze miała taką siłę woli-wolę życia i walki z chorobą.Dziękuję Renatko za pamięć.
Tak-pamiętam tę piekną piosenkę,wgłębiłam się teraz w treść jej słów - kochane moje-ja nie wiem co to znaczy żyć,
odkąd pamięcią sięgnę,trudy życia,smutek,samotność z niewielkimi przerwami.............,a teraz - aż boli każda cząstka
ciała i duszy na myśl co dalej,jak żyć................Zawsze chętnie pomagałam ludziom,rodzinie - dziś zostałam sama,
dlaczego? Bo każdy chce żyć lepiej,weselej,coż obchodzi kogos jakiś skwierczący z bólu wrak człowieka.
Będę się starała nie plątać się tutaj,nie psuć wszystkim humoru -pewnie z trudem wykrzesanego,chciałam tylko podziękować
za wszystko,przeprosić - za moje smutki.Tak potrzeba i wam wsparcia,a ja...........aż mam wyrzuty sumienia.Wybaczcie mi.

bo boli zbyt mocno

Wiem co to ból i to psychiczny nie tylko fizyczny i wiem że zamykanie się w sobie jest trudniejsze do strawienia i prowadzi do depresji

Myślę, że wiele osób na tym forum zna to uczucie. Musimy sobie z tym radzić.  Warto z Wami być na forum, bo wtedy złe myśli odchodzą.

Dlatego tu tkwię ,tu się bawię i luzuję. Bez Was ciężko by mi było znów się dźwignąć,a trafiłam tu hmmm w trudnej chwili... dziękuję wszystkim i tym co już ich nie ma bo oni pierwsi podali mi rękę....Wam że do dziś jesteście.....

    I dla nas wszystkich-                                                                                                                                               http://www.youtube.com/watch?v=ANitQC218gw&feature=related/Jest taka cisza -Antonina Krzysztoń