Cześć Milutka!Pozdrawiam Werbenę-mój ulubiony kwiatuszek balkonowy.Świetny wierszyk - żeby zadziałał czasem jak zaklęcie.............Bardzo by się przydał ten wyłącznik.

Ok (hehe fajne słowo) dzięki Werbena.Póki jeszcze jestem to klikam tu z Wami.Właśnie do centralnej się wybieram na zwiedzanie hehe korytarzy.Mi się tak wyrwało też bym nie pisała,ale miałam dołek.Za to znów wspinam się na górkę.Krótko mnie nie będzie to szybko się odezwę.Chyba że na pasztet świąteczny mnie przerobią.
Tobie też życzę duuuużooooo zdrówka

cieplutkie pozdrowionka Ella

Właśnie gdy bolączka mała , delikatnie mówiąc, łatwiejsza akceptacja,....,
nigdzie tu na forum nie opisałam co ja niosę, może innym razem później,
ostatnio dowiedzieliśmy się np.Grażyna ,Kasztan pisali trochę o sobie , ja, to jest za trudne co się ma i dlatego chce się tak za wszelką cenę polepszenia swojego stanu,
w sobotę dowiedziałam się  , pewien człowiek policjant w pracy uległ wypadkowi, śpiączka ,pół roku (dopiero i już ), rodzina chce na siłę zabrać go do domu bo w szpitalu jest tak zaniedbany,  wiele odleżyn, mają też daleko dojeżdżać, brakuje już kasy na same dojazdy i tam inne , są załamani,  rodzice starsi, słabi , jak to będzie. Był u mnie kolega który i tak zna moje życie i szukał porad ,wskazówek jak trochę przerobić w domu, co i jak potrzeba zrobić , jak ta opieka będzie wyglądała , jest jednocześnie na tyle mądry że wie na to trzeba czasu i może nawet  cudu, wiary, jego stan jest ciężki , ale ten chłopak( który u mnie był )ma  dopiero 21 lat i też nie chce żeby tak było, nie godzi sie na to, płakał
Niech powie mi ktokolwiek, dlaczego  mamy się pogodzić z faktem ciężkiej choroby,  to nie to samo co zwichniecie palca,   ....
lekarze też nie przyjmują tego jako radosne nowiny nie mówią że to normalne  , tylko po to są ciągle robione badania , eksperymenty, wprowadzane nowości , aby ludziom ulżyć w cierpieniu, ciągle jest to mało, o wiele za mało  ,  ale to ma swój wymiar , gdyby nie to ,tkwili byśmy w "średniowiecznych borach " i nie doszło by do żadnego uleczenia ,
przypomnijmy sobie jakim skarbem i wynalazkiem była penicylina , a dzisiaj mamy jeszcze lepsze antybiotyki, ile osób zostało uratowanych od śmierci , ciężkich zakażeń....
Taki mały bunt jest potrzeby, tak mi sie wydaje, żeby nie stanąć w miejscu, żeby nie zarzucić sobie że nic nie zrobiłem aby było lepiej, poprawa dla siebie i innych.
A taki mały wątek , kto z was ma za sobą śmierć kliniczną  , bo ja tak , podczas jednej z operacji a było ich kilka ,  czy wówczas lekarze też mieli nic nie zrobić , .....to pierwszy punkt  który wam o sobie powiedziałam, dane mi było jeszcze żyć , tym bardziej muszę o tym pamiętać i nie  poddać się śmierci , ciężkiej chorobie ,walczyć o życie ,  o poprawę,choćby to miał być maleńki ślad. Gdybym pozostała na tym co mówili lekarze po pierwszej operacji , nie podniosła buntu , była bym jeszcze gorszą kaleką , a tak wymusiłam kolejne operacje  i jest nieco lepiej, zamiast prawie tylko leżeć jeżdżę  samodzielnie na wózku, i wokół siebie sporo zrobię . Opiszę to może kiedyś .