> czy przeczytałaś samą siebie w tym wątku jak obsesyjnie bronisz księży.

Wiem jak to wygląda w  oczach niektórych czytelników (skoro to pisałam, to pisząc też "sama siebie" czytałam). Nawet czasem do tego nawiązuje w postach. Na szczęście nie trzeba czytać, można mnie nawet wpisać na listę "ignorowanych". Wolność piękna rzecz.

W dalszej odpowiedzi będzie niestety kilka odwołań do Biblii - nie lubię tak rzucać wersami, ale pytasz o Apostołów.

> czy nie widzisz różnic w życiu i zachowaniu,  pomiędzy Apostołami, a obecnymi stanem duchownym kościoła katolickiego

Pamiętasz pewnie, że według NT jeden Święty się swojego Mistrza publicznie wyparł (a kilka godzin wcześniej mówił, że za niego do więzienia i na śmierć pójdzie - Łk, 22,33 a potem Łk 22, 54-61). Ten sam zresztą potem nie chciał, gdy był z Żydami w Antiochii, równo traktować byłych pogan (Ga 11-14). Inni dwaj się wzięli i pokłócili w trakcie misji, tak że się rozeszli w dwie różne strony (Dz 15,36-41). Za życia Jezusa, kiedy szli do niego potrzebujący, Apostołowie potrafili powiedzieć "Odpraw ją, bo krzyczy za nami" (Mt 15, 21-27). Zdarzyło im się pokłócić o to, kto będzie w tym towarzystwie rządził (Mk 9 ,33-37). To oni pytali swojego Mistrza czy mają zesłać deszcz ognisty na miasto, które ich nie przyjęło (Łk 9,51-55).

Dla mnie tacy są Apostołowie - Święci, bo ostatecznie im wyszło, ale wcale nie idealni za życia. A księża nawet nie mają gwarancji, że kiedyś będą święci... Czasami zachowują się jak ostatni zbójcy, czasem jak tchórze, czasem jak zwykli kłótliwi, chciwi albo głupi ludzie. Niestety zdarzają się też pewnie zwyrodnialcy. Uzasadnione jest oczekiwanie o nich że będą się zachowywać inaczej, bo przecież mówią, że są zastępcami Chrystusa - wystawiają się więc bardziej niż ci, którzy tak nie mówią. Ale z drugiej strony, skoro jeden świecki stworzony "na obraz i podobieństwo Boga" drugiego świeckiego może okraść, zwymyślać, nie pomóc (a może!) to i wśród księży tacy się mogą zdarzyć, będą się pewnie zdarzać ("Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie" Mt 18,7). 

Ja po prostu uważam, że Katolicyzm najlepiej opisuje Boga (w takiego wierzę) i stosunek człowiek do Boga (to jaki człowiek POWINIEN być) - nie że ma najświętszych księży albo najlepiej realizuje obowiązki, o których wie, że je ma. Księży jednych ma świętych, innych bardzo nie. Ale tak samo jak wszyscy nie są święci, tak samo nie wszyscy są draniami - o to mi idzie w tym wątku (pewnie bardzo nieudolnie i trochę bez sensu, za co oczywiście przepraszam).

> Jak ustosunkujesz się Iota do tego jednego małego porównania.

Jezus się nie chrzcił tak, jak nas chrzczono. Jezus miał tzw. "chrzest Janowy" - bardziej gest niż sakrament (klik). Tak naprawdę też nikt chyba nie wie, czy przychodzący po ten chrzest jakoś wspierali Jana materialnie. Natomiast kiedy Jezus był obrzezany (co jako Żyda go obowiązywało), jego rodzice składali obowiązującą ofiarę (Łk 2,22-24). Co więcej, sam Jezus płacił podatek świątynny (Mt 17,22-27).

A za czasów Apostołów "Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby." (Dz 2,44-45) - ilu krytykujących opłaty w Kościele a jednocześnie ochrzczonych i jakoś aktywnych miałoby dziś odwagę coś takiego zrobić?

Poza tym, apostoł Paweł ewangelizując pracował, ale jednocześnie w liście jest napisane: "Jeżeli więc my zasialiśmy wam dobra duchowe, to cóż wielkiego, że uczestniczymy w żniwie waszych dóbr doczesnych?" - to cytat z dłuższego fragmentu (1Kor 9,6-15). Czyli jednocześnie posługa nic nie kosztuje, ale tworzy prawo do korzystania z pracy tych, którym się służy.

Chrztu nie powinno się nigdy odmówić tylko dlatego, że ktoś rzeczywiście nie ma pieniędzy, a ofiara powinna być dobrowolna. Ale z drugiej strony śmieszy mnie jeśli ktoś np. ma w domu płaski telewizor (nie, nie mówię, że Ty masz), albo co miesiąc przepuszcza kasę na fajki ale na ofiarę dla własnego Kościoła żałuje. Albo na chrzciny się zastawi, a chrzest za darmo, bo duchowy przecież. Bardzo podoba mi się stosowany gdzieniegdzie zwyczaj że ofiara powinna wynosić "dziesięć procent tego, co wydacie na wódkę", na przykład.

Wynaturzeniem (dla mnie) jest zarówno przymus dawania niezależnie od możliwości, jak i próba wykpienia się od udziału kiedy nas na ten udział stać. Za udział w społeczeństwie trzeba brać odpowiedzialność. Dotyczy to również udziału w Kościele.

PS. Niektórzy protestanci mają obowiązkowe dziesięciny - przerażające, prawda?

Film z 2011 r. - są inne o tym tytule.